Voor deze blog heb ik erg veel hulp gekregen. Eigenlijk is het zo dat die jongens gewoon veel handiger zijn met dat mes dan die oma’s. Dit keer is het dus Guus met zijn mes die aan het werk is gegaan.
Ik heb wel de wilgentak geknipt. Een tak van een goeie duim dik en met zo weinig mogelijk vertakkingen is geschikt. En die is dan in stukken van een 20cm verdeeld.
En dan was het Guus zijn beurt.
Op een 5 tal cm van de rand maakte hij een V – vormige inkeping. Oorspronkelijk was die inkeping niet zo groot maar later werd die verder uitgesneden.
Op een 5cm van de inkeping komt er een insnijding die helemaal rond wordt doorgetrokken. Het is alleen maar de bast die zo wordt doorgesneden.
En nu komt het moeilijkste deel. Dat stukje bast moet nu losgeklopt worden zodat het van het stokje kan schuiven.
Voorzichig ga je met een houten stok of het houten gedeelte van je mes rondom rond op dat stukje bast kloppen. Soms helpt het om het even in water te steken. En dan wordt het wat wringen. En hier ging het bij ons wat mis. We hadden wat weinig geduld en dus ging dat wringen vrij stevig. De bast komt zo wel los maar meestal scheurt ze open waardoor het onbruikbaar wordt. Dus zachtjes kloppen, voorzichtig wringen en zo doorgaan tot je plots merkt dat de bast loskomt. Dat stukje kan je dan zo van het stokje schuiven.
En nu is het terug werken met het mes. De bast is van het stokje en zo kan je de inkeping wat groter maken. Uiteindelijk kwam die ongeveer tot in de helft. En dan ga je het hout verwijderen van het punt van de inkeping naar de rand toe. Zo ontstaat er een mooie gleuf als je het stukje bast opnieuw over je stokje schuift.
En dan is het wilgenfluitje klaar. Nu nog even oefenen want ook het voortbrengen van klank vraagt enige handigheid. Maar Guus had al snel door hoe je dit wilgenfluitje kan gebruiken.
Ik kreeg een mooi concert!