Twee meisjes maken hun entree

Met deze foto’s hebben die twee meisjes mij verleid. Erg duidelijk zag ik ze al tegen elkaar aan op mijn schoot zitten. Ik was er helemaal klaar voor om nieuw leven in huis te halen.

 

Woensdag 19 april
Samen met Jo en Guus ben ik op poezenvisite geweest. De Snorhaar is een asiel in Averbode en in één van hun opvanghuizen konden we naar hen gaan kijken. Nu ja, veel hebben we niet gezien, een rugje van een bange poes en van nummer twee helemaal niets. Maar de mooie foto’s  deden het. De zusjes komen bij me wonen.

Vrijdag 21 april
Vandaag alles in gereedheid gebracht voor de meisjes. De poezenmanden een wasbeurt gegeven, de kattenbakken nog eens omgespoeld. En dan de veranda omgetoverd tot een poezenpaleis. Overal liggen dekentjes, warme doeken, speeltjes en natuurlijk twee poezenmandjes maar ook een groot kussen want de schatten liggen misschien liever samen.
Maar onder al die actie ging de twijfel knagen. Waren ze toch niet erg schuw? Zou ik echt genoeg geduld met ze hebben?
En toen heb ik met mezelf de afspraak gemaakt om het gedurende één maand te proberen. En dat bracht wat rust in huis.

Zaterdag 22 april
Vandaag is het dan de grote dag. De poesjes worden in de namiddag gebracht en ik zit al vroeg klaar en wacht. En met dat wachten neemt ook de onrust toe. Twee stemmen in mijn hoofd praten door elkaar heen. Gelukkig arriveren ze op tijd. Die twee draagmanden gaan open en in een flits zie ik twee poesjes verdwijnen. En dat is het dan voor die dag. Als ik heel goed kijk kan ik nog een verstopt rugje zie. Ze waren toch met twee?

Zondag 23 april
Geen poezen te zien en gegeten hebben de schatten ook niet. En dan blijkt dat deze veranda heel wat schuilplaatsen heeft. Ondertussen heb ik de wissen al weggehaald zodat het wat overzichtelijker wordt. En dan na wat zoeken toch hun schuilplaats ontdekt. Achter de lange kast kunnen ze net achter elkaar aan zitten.

Maandag 24 april
Grote verandering is er eigenlijk niet te melden. De schatten blijven op hun veilige plek zitten. Ja, en ik sta dan voor die kast en probeer met hen te praten. De gespreksstof is beperkt!

Dinsdag 25 april
Alweer geen activiteit te bespeuren, enige onrust des te meer. Gelukkig krijg ik goede raad: met eten moet het gebeuren. Dus naar de winkel en verse kip gekocht voor de poesjes. De schatten lusten dit wel maar wachten wel tot ik helemaal verdwenen ben om te eten. Ze gunnen me nog geen blik. Misschien toch wat ondankbaar????

 

Woensdag 26 april
Even voor het opstaan de strategie van de dag bepaald. Ook vandaag is het sleutelwoord: voeding. De meisjes zullen op hun eten moeten wachten. Pas vanavond zal ik hun een schaaltje met kip voorzetten. Ik kijk deze keer toe vanuit de zetel. Benieuwd?
En als ik dan beneden kom bleek de deur van de living open te staan. Hun verkennningstocht doorheen deze plaats kon ik volgen aan alle omgegooide en gevallen spullen. Het werd me plots heel duidelijk dat ik twee actieve nachtdieren in huis heb gehaald!
Maar ‘s avonds heb ik wel succes. De kip spreekt hun erg aan en al snel zie ik twee poesjes verschijnen. Ik zit onbeweeglijk in de zetel bij de kachel en doe een poging om te lezen. De deur naar de veranda staat op een kiertje. Eén van de schatten houdt me in het oog. Veel beweging is er nog niet maar toch, ze zijn in mijn bijzijn van achter de kast gekomen. We zetten stapjes of beter de poesjes doen dat.

Donderdag 27 april
We gaan vooruit. Heel voorzichtig zijn de schatjes in de living verschenen, erg alert en direct klaar om weer te verdwijnen achter hun kast. Maar toch, ik heb ze voor de eerste keer echt goed kunnen zien. Wat zijn ze mooi!

Vrijdag 28 april
De kip is echt een succes. Ze zitten ‘s avonds te wachten op hun lekker hapje en dan haalt hun grote nieuwsgierigheid het van hun angst. Ik zit klaar in de zetel met de speeltjes en het fototoestel binnen handbereik.

 

 

 

 

Zaterdag 29 april
Vandaag een uitgebreid speeluurtje gehad. Deze keer ben ik op de grond gaan zitten met snoepjes in de hand. Een leesboek en sudoku voor mezelf want af en toe wordt ik wel wat ongeduldig. Uit de hand eten was echt nog wat moeilijk voor hen. Maar ik zag wel voor de eerste keer een klein verschil tussen de zusjes.
Eentje heeft een wat kortere en dikkere staart. Voorlopig krijg ze de naam Kortstaartje.

 

 

 

 

 

En dan is er natuurlijk ook langstaartje.

 

 

 

Zondag 30 april
Ze worden heel wat moediger bij het verkennen van de living en de keuken. Van mij wordt nog wel onbeweeglijkheid gevraagd. Niet voor hen dus want ze zijn behoorlijk actief. Plots realiseer ik me dat dit geen bezadigde poezen zijn. Vlotjes springen ze overal op en over. En met tweeën spelen is heerlijk. Ik zal toch wat moeten wennen aan al dat jonge geweld.

 

 

En hier stopt mijn verhaal voorlopig. Misschien hebben ze volgende keer een “echte” naam. Ja, en ik vermoed dat ik ook geen volle maand zal wachten op mijn definitief besluit. De schatten blijven. Zoveel is al duidelijk.