Heerlijk, langzaam borduren, dat is het zowat.
Zonder regels, vooral eenvoudig, meditatief, zo kan het zijn. En ook het hergebruik van wat je thuis liggen hebt is belangrijk.
Ik ben dus aan de slag gegaan!
Al geruime tijd lijkt dit soort van borduren ” in ” te zijn. Op Pinterest vind je heel wat voorbeelden. Ook You Tube filmpjes geven wat aanwijzingen. Toch was het pas na het ontdekken van de website ” Petalplum ” dat ik me erin ging verdiepen. En dan merk ik dat er een wereld voor me opengaat.
Deze Australische dame zegt dat ze haar handen gebruikt om traagheid in haar leven te brengen. En zoals ik het begrepen heb is dit de kern van Slow Stitching.
Het borduren zelf is erg eenvoudig want er worden maar weinig steken gebruikt. Het is vooral de rijgsteek dat overal kan toegepast worden. Met de stiksteek en de Franse knoopsteek ben je er. Natuurlijk kunnen ook allerlei variaties hierop gebruikt worden. Eigenlijk zijn er vooral erg weinig regels.
Voor de stof ga je vooral uitkijken naar de restjes die je kan vinden in je naaimand. Alles is eigenlijk bruikbaar. Ikzelf werk erg graag met vilt en wollen stof maar ook stukjes katoen en restjes kant verzamel ik. En daarvoor kijk ik ook naar oude kleren die niet meer gedragen worden. Mijn proeflapjes van het eco-printen zijn hier goed bruikbaar.
Ik ga ” iets” doen in de kleuren rood / roze /paars en zo heb ik een deel stoffen bij elkaar gebracht.
Ook voor de borduurdraad ben je erg vrij. Alle kleurtjes splijtgaren passeren de revue. Maar ik borduur ook met restjes dunne katoen of wollen draad. Het is de kleur die ik belangrijk vind.
En dan is het vooral ook niet nodig om netjes af te werken. Katoenen stof wordt gescheurd en de rafels blijven. Motiefjes kan je uitknippen en ergens opnaaien. Ook netjes “recht” borduren is niet nodig.
Je krijgt dus erg veel vrijheid maar dat maakt me in de eerste plaats wat onrustig. Op de website van Petalplum lees ik dat je gewoon begint met wat te borduren. Je neemt een lapje en je begint met je kleine steekjes.
Op dat moment komt mijn praktische aard al helemaal in opstand. Ja maar, wat wil ik maken? Ik vind het erg moeilijk om dit los te laten. Voortdurend passeren de ideeën. Ondertussen is het me toch al gelukt om een paar kleine lapjes te vullen met kleine rijgsteekjes. Een grotere lap ligt klaar zodat ik uiteindelijk toch iets bruikbaars kan maken want die kleine stukjes kunnen daarop. Wordt het toch een tasje, klein of groot afhankelijk van mijn ijver? Of toch iets anders?
