Neteltouw of beter “touwtje”

Op een blauwe maandag overhaalde een vriendin me om touw te maken van netels. En ja, ik was wel benieuwd. We gingen half augustus aan de slag gaan dus nog wat tijd om de afspraak te vergeten. Maar langzaam kwam die dag dichterbij. Ik begon al behoorlijk te twijfelen en ik bleek daarin niet alleen te zijn. Grappig natuurlijk maar we hielden ons wel aan de afspraak.  Maar het werd ook duidelijk dat het resultaat echt niet van belang zou zijn als we ons maar amuseerden. Een hele geruststelling!

We hadden ondertussen allebei netels verzameld. Een deel werd geplukt en direct gedroogd en zo een hele tijd bewaard.

 

Ik plukte in het voorjaar netels en heb die dan een week in water gelegd. Voorzichtig heb ik ze dan uit het bad gehaald en zo laten drogen. Uiteindelijk waren deze netels niet echt bruikbaar. Je kon er wel vezels uithalen die dan gekaard en gesponnen kunnen worden. Maar dat is voor een andere keer.

 

 

 

 

 

Ik plukte ook nog netels half augustus. Dat blijkt het goeie moment te zijn omdat de netels dan groot zijn en de vezels een zekere stevigheid hebben. Ik vond het werken met deze verse netels het makkelijkste maar ook met de droge netels kan je een mooi touw maken.
En dan is er natuurlijk internet. We keken naar  verschillende filmpjes waar stoere mannen zonder handschoenen aan het werk zijn. En op die filmpjes leek het heel eenvoudig dus vol goeie moed gingen we aan de slag.
En hier zie je ons eerste resultaat, een touwtje maar toch niet helemaal perfect.

 

 

 

Met stevige handschoenen hebben we de blaadjes van de verse netels gehaald.
De stengel leg je dan op een stevige ondergrond en met een stok wordt die plat geklopt.

 

 

 

 

Daarna wordt de stengel over de hele lengte gesplitst. Aan de knooppunten vraagt dit wat extra aandacht.

 

 

 

 

De platte stengel plooi je ongeveer in het midden en die leg je over je vinger. Met de stompe kant van een mes kan je de vouwlijn wat ruimer maken.

 

 

 

 

En dan zie je dat de vezels loskomen. Die kan je dan wat verder losprutsen en voorzichtig lostrekken. 

 

 

 

 

Ook hier vragen de knooppunten wat meer aandacht.
Als je zo één kant vrij gemaakt hebt komt de andere kant aan de beurt.
De losgemaakte vezels leg je nu op een stevige ondergrond en met een stomp mes wordt de pulp verder weggehaald over de hele lengte van de vezels.

 

 

 

 

 

En dit is dan het resultaat. Hiermee gaan we ons touwtje maken.

 

 

 

 

De vezels leg je over je vinger. Op dit moment bepaal je eigenlijk de dikte van het touwtje. Ik heb er nog wat vezels uitgehaald omdat het anders wel erg dik werd.

 

 

 

 

 

En nu gaan we de vezels in elkaar draaien. De bovenste vezels worden  2 maal met de klok mee omgeslagen.

 

 

 

 

Dit deel wordt dan in de andere richting over het onderste deel gelegd. Met je vingers houd je alles wat op zijn plaats.

 

 

 

 

Nu opnieuw het bovenste deel kloksgewijs in elkaar draaien en dan in de andere richting over het onderste deel.

 

 

 

 

Als je de beweging eenmaal beet hebt kan je het touwtje ook gewoon in de hand nemen. Dan gaat het werken iets sneller.

 

 

 

 

En dat is het eigenlijk. Zo kan je doorgaan tot je merkt dat één van de delen wat dunner wordt. Tijd om wat vezels toe te voegen. Je nieuwe eindje leg je samen met het vorige en samen kan je ze dan verder in elkaar draaien.

 

 

 

 

Maar hier zie je dat we iets belangrijks vergeten zijn. In ons enthousiasme zijn we de vezels direct in elkaar gaan draaien. Maar die verse vezels gaan wel drogen en dan komt alles los te zitten. Toen begrepen we dat je beter die vezels wat kon laten drogen. Stevig in elkaar draaien blijft wel nodig.
Als je werkt met droge netels moet je hiermee natuurlijk geen rekening houden.

 

 

 

 

En dit is ons resultaat, een klein beetje touw maar het is ons wel gelukt!
Plezier hebben we ook gehad en met een fotograaf in de buurt was het helemaal makkelijk.
Lieve, bedankt voor het idee en natuurlijk ook voor jouw hulp.