Van 16 tot 20 september hadden we een stand op de hobby beurs in Mechelen. Heel wat handen zorgden voor de stand en dat was zeker hartverwarmend.
Jo maakte de vlaggetjes zodat iedereen kon zie dat we “Bijou en zo” zijn. Even was het spannend want ze kwamen per post. Keurig op tijd, gelukkig!
En dan was er Magda die alles naar Mechelen bracht. Met engelengeduld bouwde ze de stand mee op. Kransen werden opgehangen en weer naar beneden gehaald want het oogde niet zo goed. Puntmanden wilden niet recht overeind blijven staan, een scherm dat scheef hing…. . Voor Magda geen probleem, alles moest perfect zijn. Heerlijk om zo iemand te hebben om samen zo’n stand op te bouwen.
En dan volgde die eerste woensdag. Myriam stond hier keurig op tijd om de laatste “schatten” te vervoeren.
We hadden ook een duidelijke werkafspraak. De eerste twee dagen ging Myriam het weefgetouw bemannen. We kozen voor een helder groene schering van gemerceriseerd katoen. Op woensdag was de stof voor een tas al helemaal klaar. Donderdag werden het twee placemats. En de volgende dagen was het mijn beurt op het getouw. Het wordt een wandtapijt maar ik geraakte niet helemaal klaar op de beurs. Huiswerk dus.
Tussendoor werd er ook gevlochten. Nadine haar grote puntmand was helemaal afgewerkt. Chris had nog wat huiswerk en mijn zwingelmand ging wat te snel. Eigenlijk had ik twee dagen voorzien maar na een dag was die al klaar.
Schildpad was natuurlijk ook van de partij. zittend op zijn bloementapijt had ie behoorlijk wat succes.
En dan waren er heel wat bloemen die het vlechtwerk versierden. De kransen met de bloemen uit de vier jaargetijden hadden een mooi plekje aan de wand. En dan was er die grote draagmand of schaal die voor kerst op het programma staat. Kerstbollen leken mij nog wat te vroeg dus werden het bloemen, nep en gehaakt vormen samen een kleurig boeket.
Eén wand was opgebouwd uit kleine kistjes. Hier zorgde Ingrid voor. Alle fijne dingen stonden hier bij elkaar. Natuurlijk waren er manden met bloemen.
Maar hier vonden ook de mooie poppen van Greet Vermeire een plekje. Het is zeker de moeite om eens te gaan kijken naar haar website. Greet woont in Wijgmaal en als ex-collega’s vinden we het zeker leuk om elkaars werk te volgen.
www.ranonkel.be
Deze vier boeken geven een goed beeld van wat er zoal mogelijk is als je de katernen zonder lijm gaan verbinden.
En dit is onze “vestiaire”. Ook die ging mee om jassen, handtassen, snoepgoed, thee …. en af en toe een aankoopje in op te bergen.
Die vijf dagen gingen snel voorbij. Mensen waren echt wel geboeid door die “oude ambachten”. Heel wat verhalen werden er verteld, uitgelegd dat er ook nu nog weefgetouwen worden gemaakt en dat dit niet helemaal Bokrijk is.
Spannend, boeiend maar toch ook vermoeiend!
En dan was het tijd voor het afbreken van de stand en alles weer veilig thuis te brengen. Hiervoor kon ik rekenen op Chris. Gelukkig scheen de zon om die heel verhuis richting Herent te doen.
En nu wordt het wat afwachten. Hebben we de mensen echt geboeid en warm gemaakt om ook te gaan vlechten, weven, haken of boekbinden?